çocuklarda korku nasıl oluşur
Bebekler doğduklarında korktukları bir tek şey vardır oda ‘yüksek ses’ . yüksek sesten irkilirler. Buradan anladığımız şu ki korkular sonradan öğrenilirler.
Karanlıkta bir çocuğun yanında birisi korktuğunu belli etse o çocuğun karanlıktan korkmaya başlaması muhtemeldir.
Çocukların bazen yanında birinin korktuğunu görmesi ya da bazen korkmadığı bir şey ile korktuğu bir şey aynı ana denk geldiğinde korkuyu diğer korkmadığına da genelleyebilir. Örneğin çocuk yüksek sesten korkuyordur ve arabada giderken yanından geçen kamyon yüksek sesle kornaya bastığında bu kadar yüksek bir sesten tabi olarak çocuk irkilir ve arabadan yada kamyondan da korkabilir. Bazen böcekten korkan bir çocuk o böceği gördüğü odadan da korkabilir.
Bu tür durumlar da ebeveynler olarak korkularımızdan çocuklarımızın da etkilenmemesi için uygun bir şekilde açıklayarak onunda korkmasını engellemeye çalışmalıyız. Böcekten korkabiliriz normaldir. Ancak böcek görür görmez çığlık atarsak bunu da çocuklar fark ederse onlarda böcek gördüğünde çığlık atar niye çığlık attığını tam bilemese de. Evet neden çığlık attığını bilemeden bizi rol model aldıkları için korkarlar. Tepkilerimizi frenleyerek onları etkilemeyecek şekilde çocuğu farklı bir ortama alarak korktuğumuz şeylerle baş etmekte fayda var.
Bir de şöyle bir örnek üzerinden konuşalım; babası , hayvanlardan korkmayı değil onları sevmeyi, yeri geldiğinde bazı hayvanlara karşı tepki ve hareketlerine dikkat etmesini öğretmiş bir çocuk. Yerde gördüğü küçük bir kertenkeleyi korkmadan seviyor ama iğnesi ve zararı olacağını anladığı böceklerden uzak durarak nasıl hareket etmesi gerektiğini biliyor. Her gördüğü köpekten korkup kaçmak yerine duruma göre hareket edeceğini biliyor.
Bizim yapmamız gereken kendi korkularımızın çocuklarımızın da korkusu haline getirmemek için çaba harcamak.
Çocuklarımıza gerçekten zararı olanları tehlikeyi, yanlışı , doğruyu güzel anlatmalıyız ki her şeyden korkmadan kendini korumayı bilerek hareket etmesini öğretmeliyiz.
